[fusion_builder_container hundred_percent=”no” equal_height_columns=”no” menu_anchor=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” background_color=”” background_image=”” background_position=”center center” background_repeat=”no-repeat” fade=”no” background_parallax=”none” parallax_speed=”0.3″ video_mp4=”” video_webm=”” video_ogv=”” video_url=”” video_aspect_ratio=”16:9″ video_loop=”yes” video_mute=”yes” overlay_color=”” video_preview_image=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” padding_top=”” padding_bottom=”” padding_left=”” padding_right=””][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ layout=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” border_position=”all” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding_top=”” padding_right=”” padding_bottom=”” padding_left=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” center_content=”no” last=”no” min_height=”” hover_type=”none” link=””][fusion_text columns=”” column_min_width=”” column_spacing=”” rule_style=”default” rule_size=”” rule_color=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=””]
En lichaamstaal dan? Dat is toch ook belangrijk in communicatie?
Ja, zeker. Wat mij betreft gaat de kunst van het vragen stellen onder andere over taal, en daar een gevoeligheid voor ontwikkelen. Lichaamstaal is daar net zo goed een onderdeel van. Waar we met onze woorden kunnen liegen, verbloemen, een muur optrekken, laat het lichaam zich vaak makkelijker lezen. Dus ook daarvoor moet je je oog, oor en hart trainen.
Je registreert, zo objectief mogelijk, of iemand congruent is: klopt lichaamstaal en gezichtsuitdrukking met de woorden die iemand uitspreekt?
Een stilte en een grimas.
Ik zat eens met een vrouw, Paula, in een filosofisch gesprek. Ze had vragen over haar relatie: ze twijfelde of ze met haar partner wilde gaan samenwonen. Ik vroeg haar naar welke argumenten ze had om níet te gaan samenwonen.
Zonder aarzelen lepelde ze er een paar op: ze zou zelfstandigheid moeten inleveren, zich aanpassen aan haar partner, ze wist niet zeker of ze dat zou kunnen en willen.
Al die tijd bleef haar gezicht ontspannen, deed ze haar best om haar argumenten zo duidelijk mogelijk te verwoorden en er zat muziek in haar stem.
Toen ik haar vroeg naar argumenten vóór samenwonen, viel er eerst een stilte.
Daarna trok ze haar gezicht in een grimas en tot slot volgde er een diepe zucht.
In die 5 woordeloze seconden was zichtbaar en voelbaar wat ze werkelijk dacht.
Dat wist ze zelf nog niet, maar voor een buitenstaander was makkelijk te lezen wat ze ongeveer dacht over samenwonen.
Die non-verbale informatie kun je vervolgens heel goed bevragen. Daar liggen wezenlijke inzichten te wachten. Die zijn op dat moment nog onbewust, bevinden zich meer op ‘gevoels-niveau’ en door door te vragen, kan de ander er woorden aan geven, ze bewust maken en kun je er samen dieper onderzoek naar doen.
Met Paula ben ik gaan kijken naar wat haar stilte, grimas en zucht betekende. ‘Ik realiseerde me niet eens dat ik dat deed’, was haar eerste reactie toen ik ernaar vroeg.
‘Wat dacht je op het moment dat je een grimas trok en zuchtte?’ vroeg ik.
‘Ik dacht niet zoveel. Ik voelde vooral stress. Ik zag een beeld voor me van hoe ik eigenlijk ’s avonds graag rustig in mijn eentje op de bank zou willen zitten en Erik op dat moment thuis kwam en zou willen praten over de stress op zijn werk. Ik werd al moe bij dat idee’.
‘Heb je dan wel argumenten voor samenwonen?’ vroeg ik.
Weer bleef het even stil. Paula beet op haar lip. Omdat ze net gewezen was op wat haar gezicht en lijf communiceerden, schoot ze in de lach. ‘Ik vóel gewoon dat ik op mijn lip bijt! En dan ga jij zeker zo vragen wat dat betekent. En ik weet dat eigenlijk wel. Het betekent dat ik geen argumenten bedenken kan voor samenwonen, maar dat wel graag zou willen kunnen bedenken. Misschien ben ik er dus nu gewoon niet aan toe’.
Het is allemaal een antwoord
Een zucht, een stilte, een ongemakkelijk gaan verzitten, bijten op een lip, sluiten van ogen, een grimas: het is allemaal een antwoord. Net zo belangrijk als taal, soms makkelijker en duidelijker te lezen.
Het vertelt je dat je vraag iets in beweging heeft gebracht bij de ander.
Omdat ons lichaam vaak sneller en eerlijker is in het reageren op een vraag die raakt, is het heel bruikbaar materiaal en verdient net zo goed een plek in de kunst van het vragen stellen als het gesproken woord.
(Dit is een paragraaf uit het boek dat ik aan het schrijven ben over de kunst van het vragen stellen. Begin 2020 in de winkel 
Wil je zelf leren hoe je lichaamstaal kunt bevragen?
Check de training So you think you can think en het individuele traject Make Me think en je leert het!
Meer lezen over lichaamstaal:
[/fusion_text][fusion_code]PHNjcmlwdCB0eXBlPSJ0ZXh0L2phdmFzY3JpcHQiPnZhciBib2xfcG1sPXsiaWQiOiJib2xfMTU1OTU3OTM1ODM5MyIsImJhc2VVcmwiOiJwYXJ0bmVyLmJvbC5jb20iLCJ1cmxQcmVmaXgiOiJodHRwczovL2FhaS5ib2wuY29tL29wZW5hcGkvc2VydmljZXMvYWFpLyIsInByb2R1Y3RJZCI6InByb2R1Y3RpZD05MjAwMDAwMDc5MDU4NTI1JiIsInNpdGVfaWQiOiI0ODEzOSIsInRhcmdldCI6dHJ1ZSwicmF0aW5nIjp0cnVlLCJwcmljZSI6dHJ1ZSwibGlua19uYW1lIjoiQm9layBMaWNoYWFtc3RhYWwiLCJsaW5rX3N1YmlkIjoiIiwiaW1hZ2Vfc2l6ZSI6dHJ1ZSwiaW1hZ2VfcG9zaXRpb24iOiJsZWZ0Iiwid2lkdGgiOiIyNTAiLCJjb2xzIjoiMSIsImJhY2tncm91bmRfY29sb3IiOiIjRkZGRkZGIiwidGV4dF9jb2xvciI6IiNDQjAxMDAiLCJsaW5rX2NvbG9yIjoiIzAwMDBGRiIsImJvcmRlcl9jb2xvciI6IiNEMkQyRDIiLCJsZXR0ZXJfdHlwZSI6InZlcmRhbmEiLCJsZXR0ZXJfc2l6ZSI6IjExIn07PC9zY3JpcHQ+PHNjcmlwdCB0eXBlPSJ0ZXh0L2phdmFzY3JpcHQiIHNyYz0iaHR0cHM6Ly9wYXJ0bmVyLmJvbC5jb20vcGFydG5lci9zdGF0aWMvanMvYWFpL2NsaWVudFByb2R1Y3RsaW5rLmpzIiBpZD0iYm9sXzE1NTk1NzkzNTgzOTMiPjwvc2NyaXB0Pg==[/fusion_code][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]