‘Er bestaan geen slechte vragen’, zei iemand laatst. Ik weet niet of ik het daar zo mee eens ben.
We zeggen namelijk wel vaak in een gesprek ‘goh, wat een goede vraag’.
Wat maakt die vraag dan goed op dat moment?
In deze blog een kleine analogie met tennis. Omdat metaforen de dingen soms glashelder kunnen uitleggen.
Ter inspiratie!

Een goede vraag is als tennis: je mept de bal een eind weg en je wacht tot-ie terug komt.
Je gooit er niet nog 3 ballen achteraan.
Je rent niet achter de bal aan om te proberen zijn koers nog te wijzigen.
Je gaat niet naast je tegenspeler staan om hem te zeggen hoe hij je bal precies moet terugslaan.
Je kijkt, kiest een strategie, bepaalt zorgvuldig in welke richting en met welke snelheid je de bal speelt.
Je slaat.
En je laat los.
Je wacht.

Meer lezen:

• Wat je over jezelf denkt, bepaalt hoe gevoelig je bent voor het oordeel van de ander
• Een oefening om erachter te komen wat écht belangrijk is
• Minder frustratie door een simpele denk-oefening
• 3 tips om betere vragen te stellen 
• Dat ene zinnetje dat een gelijkwaardig gesprek meteen om zeep helpt
• Een filosofisch gesprek: hoe niets is wat het lijkt
• Waarom iedereen creatief is
• Inzicht in het creatief proces: dat helpt 
• Stilstaan bij je gedachten is vooruitgaan in je denken